Καταγγελία του Ισραήλ στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο

(Πολύ σύντομη μετάφραση από μένα των βασικών στοιχείων της συνέντευξης του Gill Devers, Βέλγου Δικηγόρου)

Η δίωξη του Ισραήλ για το έγκλημα της γενοκτονίας είναι η νομική ενέργεια που όσοι στηρίζουν τον πληθυσμό της Γάζας περιμένουν με ανυπομονησία, εφόσον έχει πλέον γίνει προφανές ότι οι μαζικοί βομβαρδισμοί κατά του λαού αποτελούν απλά και ξεκάθαρα γενοκτονική επιχείρηση. Ο δικηγόρος Gill Devers, ενεργός εδώ και πολλά χρόνια για την υπεράσπιση του παλαιστινιακού λαού αποφάσισε να αναλάβει την δράση αυτή σε συνεργασία με συναδέλφους του από διάφορες χώρες του κόσμου. Θα καταθέσει την αγωγή αυτή τον Νοέμβρη ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Τον συναντούμε για να μας μιλήσει σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή που έχει ως στόχο να ξαναφέρει το διεθνές δίκαιο στο προσκήνιο και να υπενθυμίσει ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να σφαγιάζει έναν πληθυσμό ο οποίος βρίσκεται εξ ολοκλήρου στο έλεός του, χωρίς να κινδυνεύει να υποστεί κάποια μέρα τις συνέπειες.

Ερ.: Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή; Σας έχουν εξουσιοδοτήσει οργανώσεις οικογενειών των θυμάτων;

Απ.: είναι παλιά ιστορία, το γραφείο μου έχει πολλούς δεσμούς που σχετίζονται με το παλαιστινιακό ζήτημα και δέχτηκα πολλά ερωτήματα σχετικά με το τι μπορούμε να κάνουμε, πέρα από τις πρωτοβουλίες του κόσμου, αν υπάρχει κάτι που να μπορεί να γίνει σε νομικό επίπεδο και προφανώς η απάντηση είναι ναι, εφόσον υπάρχει μια δικαιοδοσία για τον παλαιστινιακό λαό, κι αυτός είναι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που έχει αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως κράτος. Δεν το γνωρίζουμε, όμως υπάρχει απόφαση της 1^ης Φεβρουαρίου 2021 που λέει πως η Παλαιστίνη είναι κράτος και είναι κυρίαρχο στην Δυτική Όχθη, στην Γάζα και στην Ιερουσαλήμ. Αυτό σημαίνει πως το Δικαστήριο έχει ήδη καταδικάσει τον εποικισμό και είναι μια εξαιρετική οργάνωση. Φυσικά, οι εργασίες του δεν είναι απλές και το αντιλαμβανόμαστε: μια αρχή αυτού του επιπέδου, με όλα τα διακυβεύματα γύρω από αυτήν, αλλά υπάρχει πρόοδος.

Πήραμε λοιπόν αυτήν την πρωτοβουλία, ενόψει και των όσων βλέπουμε στα γαλλικά ΜΜΕ, όπου ο όρος «Γενοκτονία» φαίνεται να αμφισβητείται. Κι όμως, αυτός ο όρος έχει  νομική βάση, έναντι του διεθνούς δικαίου.

Είναι μια λέξη που έχει ακουστεί συχνά σε σχέση με το παλαιστινιακό ζήτημα και, προσωπικά, ως δικηγόρος, με την επαγγελματική μου γνώση, και γνωρίζοντας την νομολογία, εκτιμούσα πάντα ότι δεν ήταν ο κατάλληλος. Όμως, αυτό που συμβαίνει από τις 9 Οκτωβρίου είναι διαφορετικό.

Η καταγγελία βασίζεται στο άρθρο 6, την γενοκτονία. Πρέπει να προσέξουμε ότι αυτό που μετρά δεν είναι οι προσωπικές αντιλήψεις μας, ούτε η φιλοσοφία μας, ούτε η εικόνα που έχουμε του τι είναι γενοκτονία. Υπάρχουν νομικοί ορισμοί που απορρέουν από την Διεθνή Σύμβαση για την πρόληψη της γενοκτονίας, ορισμοί που υιοθέτησε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στον κανονισμό του, και που, προπάντων, βασίζονται σε στέρεη νομολογία του Δικαστηρίου μετά την Γιουγκοσλαβία και τη Ρουάντα. Έρχομαι λοιπόν με μια νομική ανάγνωση πολύ ακριβή. Η δυσκολία έγκειται στο ότι ο κόσμος φαντάζεται πως γενοκτονία συνδέεται με τη μαζική δολοφονία, με τη φυσική καταστροφή των προσώπων. Αυτό όμως είναι μόνον η πρώτη «επιλογή» της γενοκτονίας. Υπάρχουν όμως πέντε. Εμείς κρατούμε προπάντων τις άλλες δυο που είναι πολύ κοντά. Είναι μια αποδυνάμωση των προσώπων και μια άρνηση των προσώπων, που τα θέτει σε μια συνολική κατάσταση καταστροφής, ως λαό, αλλά ακόμη κι ως ομάδα. Στην περίπτωσή μας, μιλάμε για την «ομάδα» της Γάζας.

Το Δικαστήριο, για την υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας, είχε αποφανθεί σε θέματα όπως η στέρηση τροφής, η στέρηση φαρμάκων, οι επιθέσεις κατά νοσοκομείων, η αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού, η καταστροφή των σπιτιών…

Η προσέγγισή μας είναι νομική (με την έννοια της τήρησης των νόμων) και γι’αυτό και συναντά μεγάλη επιτυχία και προσοχή μεταξύ του νομικού κόσμου και των επαγγελματιών του δικαίου. Δεν είμαστε σε μια κίνηση «αναθέματος», ούτε και συμμετέχουμε στον πλειστηριασμό νομικίστικων όρων και διατυπώσεων που ακούμε στις τηλεοράσεις. Δεν είμαστε καν εδώ για να κατηγορήσουμε: ο Εισαγγελέας απαγγέλει κατηγορίες. Δεν είμαστε εδώ για να πούμε ότι μια τάδε ομάδα ή ένας δείνα στρατός είναι τρομοκράτες, δεν χαρακτηρίζουμε πρόσωπα αλλά γεγονότα.

Είμαστε άνθρωποι που το μυαλό τους λειτουργεί και λέμε πως εδώ προφανώς υπάρχει έδαφος για καταγγελία και για στήριξη των επιχειρημάτων μας, διότι υπάρχουν στοιχεία γενοκτονίας, λόγω της έντασης του φυσικού και του ψυχικού πόνου που επιβάλλεται σε έναν πληθυσμό, κι οι δικαστές είναι αυτοί που θα αποφανθούν.

Δεν αναμένουμε θεαματικό και άμεσο αποτέλεσμα, εννοείται, αλλά τα αποτελέσματα είναι ήδη ορατά με την σημαντική απήχηση που έχει η πρωτοβουλία μας. Συνεργαζόμαστε με το σύνολο των δικηγορικών συλλόγων της Αλγερίας, του Μαρόκου, της Τυνησίας, της Ιορδανίας και των περισσότερων χωρών του κόσμου.

Η καταγγελία μας στοχεύει το θέμα της γενοκτονίας επειδή έχουμε ένα νέο στοιχείο: την απανθρωποποίηση, την άρνηση της ανθρώπινης ιδιότητας, και την θέληση εκτοπισμού του πληθυσμού αυτού. Δεν υπάρχει κανένα στρατιωτικό ούτε και πολιτικό σχέδιο πέρα από το να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους για να φύγουν οι υπόλοιποι.

Υπάρχουν εγκλήματα πολέμου. Υπάρχει μια στρατιωτική δύναμη κατοχής, δηλαδή, που δεν έχει καμιά δουλειά εκεί, και, βάσει των Συνθηκών τις Γενεύης, η δύναμη αυτή οφείλει να προστατέψει τον πληθυσμό, και όχι μόνο δεν τον προστατεύει, αλλά έχει εφαρμόσει αποκλεισμό εδώ και τόσα χρόνια, για να τιμωρήσει δημοκρατικές εκλογές που έβγαλαν νικήτρια την Χαμάς. Ο αποκλεισμός αυτός έχει άμεσες συνέπειες στην ζωή των ανθρώπων, φοβερές συνέπειες για την υγεία τους, τη ζωή τους.

Η καταγγελία αυτή λοιπόν δεν θα επιτρέψει δυστυχώς να μπει τέλος από τη μια μέρα στην άλλη στη σφαγή που διαπράττει το Ισραήλ. Έχει όμως την αξία της διότι υπενθυμίζει στους κυβερνώντες  ότι υπάρχει κάτι που ονομάζεται Διεθνές Δίκαιο και ότι, στηρίζοντας άνευ όρων ένα εγκληματικό κράτος, μπορεί να βρεθούν και οι ίδιοι μια μέρα κατηγορούμενοι ως συνεργοί εγκλημάτων γενοκτονίας.